چارلتون هستون، بازيگر مشهور فيلم هايي چون ده فرمان و بن هور شنبه گذشته در سن هشتاد و چهارسالگي درگذشت. مردي که براي بسياري از سينمادوستان يک شمايل اسطوره اي از دوران اوج رونق هاليوود و سينماي حماسي بود. مردي که زندگي شخصي و سياسي اش نيز بسيار مورد توجه رسانه گرفت و گاه تا نقطه مقابل تصوير سينمايي او پيش رفت…
چارلتون هستون، پيامبر راست گراي هاليوود
بازيگر مشهور فيلم هايي چون ده فرمان و بن هور شنبه گذشته در سن هشتاد و چهارسالگي در بورلي هيلز لس آنجلس درگذشت.
چارلتون هستون که براي سه دهه يکي از مشهورترين بازيگران هاليوود به شمار مي رفت و به دليل فعاليت هاي سياسي ش نيز مورد توجه رسانه ها بود، براثر وخامت بيماريهاي مختلف در منزل خود درگذشت.
چارلتون هستون در چهارم اکتبر 1923 در ايالت ايلينويز با نام اصلي جان چارلز کارتر به دنيا آمد، در ده سالگي والدينش از هم جدا شدند و مادرش با چستر هستون ازدواج کرد. چارلتون هستون پس از مدرسه به کار بازيگري در يک فيلم صامت آماتوري شانزده ميليمتري ديويد برادلي پرداخت و بورسي براي تحصيل در رشته هنرهاي نمايشي در دانشگاه نورث وسترن به دست آورد. سالها بعد هستون مشوق ديويد برادلي براي کارگرداني نخستين نسخه ناطق ژوليوس سزار براساس نمايشنامه ويليام شکسپير شد که خود در آن در نقش مارک آنتوني ظاهر شد.
با ورود آمريکا به جنگ جهاني دوم، در سال 1944، هستون وارد نيروي هوايي شد و به عنوان اپراتور راديو و خدمه پدافند دو سال به خدمت در ارتش پرداخت در همان سال نيز با ليديا ماري کلارک، يکي از هم دانشگاهي هايش ازدواج کرد.
پس از جنگ و پرداختن به کارهاي نمايشي گوناگون وي و همسرش به نيويورک بازگشتند، جايي که هستون در برادوي در نقش مکمل در نمايش آنتوني و کلئوپاترا به ايفاي نقش پرداخت. پس از آن وي به تلويزيون راه يافت و در بسياري از نمايش هاي سي بي اس بازي کرد و قرارداد ثابتي براي بازي در مجموعه هاي تلويزيوني به دست آورد.
همزمان وي به بازي در برادوي نيز مشغول بود و در نمايش هايي چون مکبث، مردي براي تمام فصول و ژوليوس سزار بازي مي کرد.
در سال 1950 وي در اولين نقش سينمايي خود در فيلم شهر تاريک ظاهر شد، دو سال بعد وي در فيلم بزرگترين نمايش روي زمين ساخته سيسيل ب دوميل در نقش مدير سيرک به ايفاي نقش پرداخت که برنده جايزه اسکار بهترين فيلم شد. سال بعد وي نقش اصلي در فيلم بازداشتگاه نظامي 17 را توسط وايلدر به وي پيشنهاد داده شد ولي در نهايت تهيه کنندگان اين نقش را به ويليام هولدن واگذار کردند که براي همين فيلم برنده جايزه اسکار شد. در عوض در سال 1956 وي در نقش موسي در فيلم ده فرمان ساخته سيسيل ب دوميل ظاهر شد که وي را به شهرت فراواني رساند.
سه سال بعد وي موفقيت خود در هاليوود را با فيلم محبوب بن هور تثبيت کرد، ويليام وايلدر سرانجام هستون را براي ايفاي نقش اصلي انتخاب کرد و وي براي اين فيلم جايزه اسکار را به دست آورد، اين جايزه يکي از يازده اسکاري بود که در سال 1960 به اين فيلم تعلق گرفت.
پس از آن وي در فيلم هاي تاريخي و حماسي مشهور ديگري در نقش اصلي ظاهر شد که اغلب آنها در همان سالها در ايران نيز به نمايش در آمدند: ال سيد، پنجاه و پنج روز در پکن و رنج و خوشي.
در سال 1965 وي رئيس اتحاديه بازيگران آمريکا شد و در سالهاي بعد با ايفاي نقش در فيلم هايي چون سياره ميمون ها -1968 – در اوج موفقيت و محبوبيت قرار گرفت. در سال 1972آنتوني و کلئوپاترا، اولين فيلم خود را کارگرداني کرد که خود در نقش مارک آنتوني ظاهر شد اما با نقدهاي منفي منتقدان فيلم هرگز در سينماها به نمايش در نيامد و تنها از تلويزيون پخش شد.
در دهه هفتاد وي بيشتر در نقش هاي مکمل ظاهر شد و در عوض به کار در تلويزيون و تهيه و کارگرداني فيلم هاي تلويزيوني روي آورد و تا دهه 90 نيز به اين کار ادامه داد.
در دهه هاي هشتاد و نود وي به بازي در نقش هاي فرعي در فيلم هاي مشهوري چون دروغ هاي حقيقي (جيمز کامرون1994) و هملت (کنت برانا 1996 ) ادامه داد.
در سال 2001 وي در نقش شامپانزه رو به مرگ در بازسازي تيم برتون از سياره ميمون ها ظاهر شد و آخرين نقش سينمايي خود را در فيلم پدرم روا آلگوم در نقش يک دکتر نازي در سال 2003 ايفا کرد. پس از آن وي اعلام کرد که به بيماري آلزايمر مبتلا شده است و تا مدتي ديگر به تدريج حافظه خود را از دست خواهد داد.
زندگي سياسي
چارلتون هستون در صحنه سياست آمريکا بسيار فعال بود و پس از مدتي که به هواداري از دمکرات ها شهرت داشت با بر سر کار آمدن جمهوريخواهان به آنها پيوست.
وي در سال 1956 به حامي استونسون، نامزد اصلي دمکراتها در انتخابات رياست جمهوري و در سال 1960 جان اف کندي بدل شد.
در سالهاي 1961 تا 1963 نيز به حاميان جنبش حقوق مدني سياهپوستان پيوست و در تظاهرات عظيم هواداران اين جنبش در کنار مارتين لوتر کينگ رهبر اين جنبش به راهپيمايي پرداخت.
پس از ترور سناتور رابرت اف کندي که نامزد اصلي دمکرات ها در برابر جمهوريخواهان بود، وي به همراه گريگوري پک، کرک داگلاس و جيمز استورات بيانيه اي در حمايت از اقدام جانسون رئيس جمهور وقت آمريکا براي کنترل اسلحه در آن کشور منتشر کرد.
با آنکه وي مخالفت خود را با جنگ ويتنام اعلام داشت ولي پس از مدتي به حزب جمهوريخواه پيوست و نظرات سياسي خود را کاملا تغيير داد و از جمله از حق در اختيار داشتن اسلحه به دفاع پرداخت.
وي از حاميان اصلي رونالد ريگان و پس از وي جورج بوش در انتخابات رياست جمهوري بود و موضعي کاملا محافظه کارانه در پيش گرفت و از جمله با آغاز جنگ خليج فارس در سال 1990 پخش زنده سي ان ان از بغداد را مسبب مخدوش شدن تلاشهاي نيروهاي ائتلاف خواند.
در يک سخنراني در سال1997 وي رسانه ها، آموزگاران و سياستمداران را متهم به راه انداختن جنگ فرهنگي عليه «خداترسان، متعهدان به قانون، سفيد پوستان، پروتستان هاي طبقه متوسط، پايبندان به دگرجنس گرايي، صاحبان اسلحه، کارمندان مرد، روستائيان، ساکنان نواحي غربي و جنوبي و مسيحيان انجيلي کرد.
در سال 1998 وي به رياست انجمن حاميان حق مالکيت اسلحه براي شکار يا دفاع شخصي پذيرفته شد و در برابر کارزاري که خواهان ممنوعيت فروش اسلحه در آمريکا بود شعاري با عنوان: تنها وقتي مي توانيد اسلحه ام را بگيرد که مرده باشم طرح کرد. با اينکه در سال 2002 در برابر دوربين مايکل مور در فيلم مستند بولينگ براي کلمبين گفت که از حمايت از حق مالکيت اسلحه پشيمان شده است اما مدت کوتاهي بعد بارديگر همان شعارها به نفع حق مالکيت اسحله را تکرار کرد.
وي از مخالفان سقط جنين بود و در سال 2000 به عضويت هيئت صداقت در رسانه ها که يک لابي محافظه کار براي زيرفشار قرار دادن رسانه ها است، درآمد.
در سال 2003 پس از تشديد بيماريهاي مختلف، نشان آزادي رياست جمهوري آمريکا را از دست جورج بوش دريافت کرد که بالاترين نشان دولتي براي شهروندان آمريکايي محسوب مي شود.
از سال 2005 وي به تدريج با ابتلا به بيماريهاي مختلف به ندرت توانست از بستر بيماري برخيزد. وي سرانجام در روز شنبه درگذشت، نانسي ريگان همسر رئيس جمهور پيشين آمريکا يکي از اولين کساني بود که در بيانيه اي به ابراز تاسف پرداخت و هستون را يکي از حاميان اصلي همه کارهاي همسرش خواند.
جورج بوش، هستون را مردي «باشخصيت و شايسته با قلبي بزرگ» خوانده بود.
آب در کوزه و …
مي دوني چقدر دنبال اين مطلب گشتم ؟
دستت درد نکنه